bagnet (język polski)

bagnety (1.1)
wymowa:
, IPA: [ˈbaɡnɛt], AS: [bagnet]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. rodzaj noża zakładany na lufę karabinu umożliwiający użycie go do walki wręcz; zob. też bagnet w Wikipedii
(1.2) mot. wskaźnik poziomu oleju w silniku samochodowym (lub innych urządzeniach) w postaci długiego, metalowego ostrza
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Przed atakiem żołnierze założyli bagnety na karabiny.
(1.1) Wyciągnąłem z niego bagnet, a ten wstał i mówi, o, ulżyło mi.[1]
(1.2) Bagnet złamał się przy wyciąganiu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) walczyć na bagnety
synonimy:
(1.1) daw. bajonet
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nóż
(1.2) wskaźnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. bagnecik m
przym. bagnetowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. baïonnette, od miasta Bayonne [2]
(1.2) od (1.1) na podobieństwo wyglądu
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Myśliwski, Ucho igielne
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bagnet” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

bagnet (język wilamowski)

bagnet (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wojsk. bagnet[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bagnet
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 33.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.