arkan (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈarkãn], AS: [arkãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) st.pol. lasso
odmiana:
przykłady:
(1.1) To go sobie każę do kulbaki na arkanie przytroczyć i piechotą pójdzie, jeżeli konia żałuje[1].
(1.1) Tygrys natychmiast zamachnął się łapą. Tomek błyskawicznie zarzucił na nią pętlę arkanu. Drapieżnik niemal zwinął się w kabłąk, szarpnął liną, wtedy syn Nucziego uchwycił pętlą tylną nogę. Po chwili Wilmowski uwięził w ten sam sposób drugą przednią[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) na arkanie • zarzucić arkan
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. < tur.[3][4]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
(1.1) nie mylić z: arkana, arkany
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Henryk Sienkiewicz, Dzieła, 1886, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ Alfred Szklarski, Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. ↑ Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 118.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „arkan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.