afront (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈafrɔ̃nt], AS: [afrõnt], zjawiska fonetyczne: nazal.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zniewaga, lekceważące zachowanie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik afront afronty dopełniacz afrontu afrontów celownik afrontowi afrontom biernik afront afronty narzędnik afrontem afrontami miejscownik afroncie afrontach wołacz afroncie afronty - przykłady:
- (1.1) Zrobiła mi dziś afront, komentując przy wszystkich moją nadwagę.
- (1.1) Musi on za ten afront odpokutować, bo to całego stanu szlacheckiego krzywda.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) robić komuś afronty • znieść afront • spotkał kogoś afront
- synonimy:
- (1.1) zniewaga, obraza, policzek, despekt
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. afrontowanie n
- zdrobn. afroncik mrz
- czas. afrontować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. affront[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zniewaga
- białoruski: (1.1) абраза ż, знявага ż, уніжэнне n
- bułgarski: (1.1) афронт m
- kataloński: (1.1) afront m
- łaciński: (1.1) ignominia ż
- niemiecki: (1.1) Affront m
- ukraiński: (1.1) афронт m
- źródła:
- ↑ H. Sienkiewicz: Potop
- ↑
Hasło „afront” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
afront (język kataloński)
- wymowa:
- IPA: [əˈfɾon]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.