Tytus (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtɨtus], AS: [tytus]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Tytus w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Tytus Tytusowie dopełniacz Tytusa Tytusów celownik Tytusowi Tytusom biernik Tytusa Tytusów narzędnik Tytusem Tytusami miejscownik Tytusie Tytusach wołacz Tytusie Tytusowie depr. M. i W. lm: (te) Tytusi[1] - przykłady:
- (1.1) Święty Paweł napisał list do Tytusa.
- (1.1) Pragnie odebrać Tytusowi marzenie o zostaniu człowiekiem[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Tytus • brat / kuzyn / wujek / dziadek Tytus • mężczyzna imieniem (o imieniu) Tytus • święty / błogosławiony Tytus • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Tytus • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Tytus • otrzymać / dostać / przybrać imię Tytus • dzień imienin / imieniny Tytusa • na Tytusa (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. Tytusowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Titus
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Titus
- czeski: (1.1) Titus m
- francuski: (1.1) Tite m
- hiszpański: (1.1) Tito m
- łaciński: (1.1) Titus m
- niemiecki: (1.1) Titus m
- portugalski: (1.1) Tito m
- rosyjski: (1.1) Тит m
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) Тітъ m
- starogrecki: (1.1) Τίτος m
- włoski: (1.1) Tito m
- źródła:
- ↑
Hasło „Tytus” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ pl.wikipedia.org
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.