Okeanos (język polski)

Okeanos (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɔkɛˈãnɔs], AS: [okeãnos], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. bóg i uosobienie wielkiej rzeki (wielkiego morza, oceanu) otaczającej świat, najstarszy z tytanów; zob. też Okeanos w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Okeanos	Okeanosowie
dopełniacz	Okeanosa	Okeanosów
celownik	Okeanosowi	Okeanosom
biernik	Okeanosa	Okeanosów
narzędnik	Okeanosem	Okeanosami
miejscownik	Okeanosie	Okeanosach
wołacz	Okeanosie	Okeanosowie
depr. M. i W. lm: (te) Okeanosy

przykłady:

(1.1) Okeanos uchodził za syna Uranosa i Gai, męża tytanidy Tetydy oraz ojca okeanid i większości bóstw rzecznych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bóg / bożek / tytan Okeanos • atrybut / potomstwo / wyobrażenie Okeanosa

synonimy:

(1.1) rzad. Ocean^[1]

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) bóg, tytan

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. okeanida ż, oceanida ż, Ocean mos, ocean mrz, oceaniczność ż, oceanowość ż, oceanarium n, oceanit mrz, Oceania ż, oceanizacja ż

przym. Okeanosowy, oceaniczny, oceanowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. Ὠκεανός (okeanos)

uwagi:

(1.1) por. Ocean; zobacz też: Fojbe • Hyperion • Japet • Kojos • Krios • Kronos • Mnemosyne • Rea • Teja • Temida • Tetyda • Indeks:Polski - Mitologia grecka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Oceanus
• łaciński: (1.1) Oceanus m
• nowogrecki: (1.1) Ωκεανός m
• starogrecki: (1.1) Ὠκεανός m

źródła: