Odys (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) mit. gr. imię mitycznego króla Itaki, głównej postaci Odysei Homera; zob. też Odys w Wikipedii
- (1.2) imię męskie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Odys Odysowie / Odysi dopełniacz Odysa Odysów celownik Odysowi Odysom biernik Odysa Odysów narzędnik Odysem Odysami miejscownik Odysie Odysach wołacz Odysie Odysowie / Odysi depr. M. i W. lm: (te) Odysy[1] - przykłady:
- (1.1) Na nieszczęście Odysa załoga otworzyła wór, kiedy Itakę było już widać na horyzoncie i statki zostały zwiane z kursu[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) pan Odys • brat / kuzyn / wujek / dziadek Odys • mężczyzna imieniem (o imieniu) Odys • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Odys • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Odys • otrzymać / dostać / przybrać imię Odys • dzień imienin / imieniny Odysa
- synonimy:
- (1.1) Odyseusz, Ulisses
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Odyseusz mos, Odyseja ż, odyseja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Odysseus < gr. Ὀδυσσεύς (Odusseús)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Odyseusz
- rosyjski: (1.1) Одис m, Одисс m; (1.2) Одис m, Одисс m
- źródła:
- ↑ Hasło „Odys” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.