Minotaur (język polski)

popiersie Minotaura (1.1)

wymowa:

IPA: [mʲĩˈnɔtawr], AS: [mʹĩnotau̯r], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• u → ł 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. potwór o ludzkim ciele i głowie byka, syn Pazyfae i byka przysłanego przez Posejdona Minosowi; zob. też Minotaur w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Minotaur	Minotaury
dopełniacz	Minotaura	Minotaurów
celownik	Minotaurowi	Minotaurom
biernik	Minotaura	Minotaury
narzędnik	Minotaurem	Minotaurami
miejscownik	Minotaurze	Minotaurach
wołacz	Minotaurze	Minotaury

przykłady:

(1.1) Heros błyskawicznie pchnął w niego zaczarowanym mieczem i trafił Minotaura prosto w serce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Asterios^[1], Asterion^[1]

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) postać fantastyczna, skrzyżowanie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. minotaur mzw

przym. minotaurzy

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. Μινώταυρος (Minotauros) < gr. Μίνως + ταῦρος (Minos + tauros) → Minos, mityczny król Krety + byk

uwagi:

(1.1) por. Asterios • Asterion; zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Minotaur
• esperanto: (1.1) Minotaŭro
• łaciński: (1.1) Minotaurus m
• nowogrecki: (1.1) Μινώταυρος m
• starogrecki: (1.1) Μινώταυρος m

źródła:

Minotaur (język angielski)

Minotaur (1.1) bust

wymowa:

IPA: /ˈmɪnɵˌtɔː(ɹ)/ lub /ˈmaɪnɵˌtɔː(ɹ)/

amer., kanad. t. IPA: /ˈmɪnɵˌtɑɹ/ lub /ˈmaɪnɵˌtɑɹ/

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) mit. gr. Minotaur

odmiana:

(1.1) lp Minotaur; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. Μινώταυρος (Minṓtauros) < gr. Μίνως (Mínōs) → Minos, król Krety + ταῦρος (taûros) → byk

uwagi:

źródła: