Kercz (język polski)
herb Kerczu (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską[1]; zob. też Kercz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kercz Kercze dopełniacz Kerczu[2] Kerczów
Kerczycelownik Kerczowi Kerczom biernik Kercz Kercze narzędnik Kerczem Kerczami miejscownik Kerczu Kerczach wołacz Kerczu Kercze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kerczu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kerczu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kerczu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kerczu • mieszkaniec / mieszkanka Kerczu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kerczu • pochodzić z Kerczu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kerczu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kerczeński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Kerch
- białoruski: (1.1) Керч ż
- bułgarski: (1.1) Керч
- czeski: (1.1) Kerč
- niemiecki: (1.1) Kertsch
- rosyjski: (1.1) Керчь
- rumuński: (1.1) Kerci
- słoweński: (1.1) Kerč
- ukraiński: (1.1) Керч
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 319. - ↑ Hasło „Kercz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.