Jurand (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈjurãnt], AS: [i ̯urãnt], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Jurand w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jurand Jurandowie dopełniacz Juranda Jurandów celownik Jurandowi Jurandom biernik Juranda Jurandów narzędnik Jurandem Jurandami miejscownik Jurandzie Jurandach wołacz Jurandzie Jurandowie depr. M. i W. lm: (te) Jurandy - przykłady:
- (1.1) Również z Katowic jest Donata z przyjaciółką Ewą, (obie po 14 lat) i jedenastoletni brat Donaty – Jurand[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Jurand • brat / kuzyn / wujek / dziadek Jurand • mężczyzna imieniem (o imieniu) Jurand • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Jurand • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Jurand • otrzymać / dostać / przybrać imię Jurand • dzień imienin / imieniny Juranda
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ ASZ, Trybuna Śląska, 19/07/2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.