Izraelita (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌizraɛˈlʲita], AS: [izraelʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) staroż. przedstawiciel narodu żydowskiego w epoce Starego Testamentu; zob. też Izraelici w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Izraelita	Izraelici
dopełniacz	Izraelity	Izraelitów
celownik	Izraelicie	Izraelitom
biernik	Izraelitę	Izraelitów
narzędnik	Izraelitą	Izraelitami
miejscownik	Izraelicie	Izraelitach
wołacz	Izraelito	Izraelici

przykłady:

(1.1) Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: „Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Żyd, Hebrajczyk

antonimy:

(1.1) goj

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Izrael mrz, Izraelczyk mos, Izraelka ż

forma żeńska Izraelitka ż

przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Israelita < gr. Ἰσραηλίτης (Isrāēlī́tēs) < gr. Ἰσραήλ + -ίτης (Isrāḗl + -ī́tēs) < hebr. ישראל (yisra'él)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Israelite
• esperanto: (1.1) Izraelido
• francuski: (1.1) Israélite m
• hiszpański: (1.1) israelita m
• jidysz: (1.1) ישׂראל m (jisroel)
• kataloński: (1.1) israelita
• łaciński: (1.1) Israelita m
• niderlandzki: (1.1) Israëliet m
• niemiecki: (1.1) Israelit m
• norweski (bokmål): (1.1) israelitt m
• norweski (nynorsk): (1.1) israelitt m
• portugalski: (1.1) israelita m
• rosyjski: (1.1) израильтянин m, еврей m
• starogrecki: (1.1) Ἰσραηλίτης m (Isrāēlī́tēs)
• ukraiński: (1.1) ізраїльтянин m
• włoski: (1.1) israelita m

źródła: