Hun (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. etn. członek koczowniczego ludu, który ok. 370 r. najechał Europę; zob. też Hunowie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Hun Hunowie dopełniacz Huna Hunów celownik Hunowi Hunom biernik Huna Hunów narzędnik Hunem Hunami miejscownik Hunie Hunach wołacz Hunie Hunowie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska Hunka ż
- przym. huński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Hun
- białoruski: (1.1) гун m
- francuski: (1.1) Hun m
- hiszpański: (1.1) huno m
- łaciński: (1.1) Hunnus m
- niderlandzki: (1.1) Hun m
- niemiecki: (1.1) Hunne m
- nowogrecki: (1.1) Ούννος m
- rosyjski: (1.1) гунн m
- słowacki: (1.1) Hun m
- starogrecki: (1.1) Οῦννος m
- turecki: (1.1) Hun
- ukraiński: (1.1) гунн m
- włoski: (1.1) unno m
- źródła:
Hun (język angielski)
- wymowa:
- homofon: hon
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) hist. etn. Hun
- (1.2) hist. etn. Hunka
- (1.3) przen. hun, barbarzyńca, wandal
- (1.4) przen. slang. obraź. Niemiec (popularne w mediach od czasów I wojny światowej)
- (1.5) irl. / bryt.: przen. slang. obraź. protestant
- odmiana:
- (1.1-5) lp Hun; lm Huns
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Hun (język francuski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. etn. Hun
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Hun (język niderlandzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. etn. Hun
- odmiana:
- (1.1) lp Hun; lm Hunnen
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Hun (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) hist. etn. Hun[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Hun Huni dopełniacz Huna Hunov celownik Hunovi Hunom biernik Huna Hunov miejscownik Hunovi Hunoch narzędnik Hunom Hunmi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. hunský
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „Hun” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
Hun (język turecki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) hist. etn. Hun
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.