koczowniczy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔʧ̑ɔvʲˈɲiʧ̑ɨ], AS: [kočovʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) związany z koczownictwem i koczownikami, polegający na ciągłej zmianie miejsca pobytu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik koczowniczy koczownicza koczownicze koczowniczy koczownicze dopełniacz koczowniczego koczowniczej koczowniczego koczowniczych celownik koczowniczemu koczowniczej koczowniczemu koczowniczym biernik koczowniczego koczowniczy koczowniczą koczownicze koczowniczych koczownicze narzędnik koczowniczym koczowniczą koczowniczym koczowniczymi miejscownik koczowniczym koczowniczej koczowniczym koczowniczych wołacz koczowniczy koczownicza koczownicze koczowniczy koczownicze - przykłady:
- (1.1) Przedsięwzięcia plantacyjne miały przyciągnąć nomadów do pracy na plantacjach, tak aby porzucali koczowniczy tryb życia.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) koczowniczy tryb życia • ludność / osada koczownicza
- synonimy:
- (1.1) wędrowny, nomadyczny
- antonimy:
- (1.1) osiadły
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koczowisko n, koczownictwo n, koczownik mos, koczowniczka ż, koczowanie n
- przysł. koczowniczo
- czas. koczować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. koczować + -niczy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) nomadic
- arabski: (1.1) مترحل, رحال
- białoruski: (1.1) качавы, качэўны, качэўніцкі
- bułgarski: (1.1) чергарски
- czeski: (1.1) kočovný, kočovnický
- francuski: (1.1) nomade
- hiszpański: (1.1) nómada
- nowogrecki: (1.1) νομαδικός
- rosyjski: (1.1) кочевнический
- słowacki: (1.1) kočovný
- ukraiński: (1.1) кочівний, кочовий, кочівницький
- włoski: (1.1) nomade
- źródła:
- ↑ Katarzyna Górak-Sosnowska, Joanna Jurewicz, Kulturowe uwarunkowania rozwoju w Azji i Afryce, s. 77.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.