Giewont (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɟɛvɔ̃nt], AS: [ǵevõnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. masyw górski w Tatrach; zob. też Giewont w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Giewont Giewonty dopełniacz Giewontu Giewontów celownik Giewontowi Giewontom biernik Giewont Giewonty narzędnik Giewontem Giewontami miejscownik Giewoncie Giewontach wołacz Giewoncie Giewonty - przykłady:
- (1.1) Szła po ruchomej i sypkiej granicy między dobrem i złem, jakby po grani wapiennej Giewontu[1].
- (1.1) Dzisiaj na Giewoncie piorun poraził grupę turystów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wejść na Giewont • krzyż na Giewoncie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) Tatry
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. giewont mrz
- przym. giewoncki, giewontowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. ge + Wand → zbiorowisko skał lub niem. gäh + Wand → stroma skała[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- ukraiński: (1.1) Гевонт
- źródła:
- ↑ Stefan Żeromski, Dzieje grzechu
- ↑ Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 83-84.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.