grań (język polski)
grań (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ɡrãɲ], AS: [grãń], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) geol. geogr. grzbiet górski o bardzo stromych zboczach, zwykle wąski i skalisty
- (1.2) rzad. ostre zetknięcie się ścian lub innych płaszczyzn
rzeczownik, rodzaj nijaki, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od granie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik grań granie dopełniacz grani grani celownik grani graniom biernik grań granie narzędnik granią graniami miejscownik grani graniach wołacz grani granie - przykłady:
- (1.1) Koledzy szykują się do zimowego przejścia grani Tatr Zachodnich.
- (1.1) (…) widzicie tę grań, tu o pięćdziesiąt metrów niżej poczynającą się u stóp urwistej ściany?[1]
- (1.2) Lira mi pękła na grani ołtarza, (…)[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) krawędź, kant
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. graniówka ż, granica ż
- przym. graniowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też grań w Encyklopedii staropolskiej
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) crag
- koreański: (1.1) 바위 (pawi)
- niemiecki: (1.1) Grat m; (1.2) Grat m
- włoski: (1.1) strapiombo m
- źródła:
- ↑ Jerzy Żuławski, Na srebrnym globie, 1903
- ↑ Tadeusz Miciński, Kallypso, 1902
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.