zbocze (język polski)
zbocze (1.1)
zbocze (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈzbɔʧ̑ɛ], AS: [zboče]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) geogr. pochyły teren stanowiący część góry, wzgórza, doliny czy wąwozu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zbocze zbocza dopełniacz zbocza zboczy celownik zboczu zboczom biernik zbocze zbocza narzędnik zboczem zboczami miejscownik zboczu zboczach wołacz zbocze zbocza - przykłady:
- (1.1) Góra nie była wysoka, ale strome zbocza poważnie utrudniały wspinaczkę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) strome / kamieniste zbocze • północne / południowe / wschodnie / zachodnie zbocze
- synonimy:
- (1.1) stok
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zboczeniec m, zboczek m, zbok m, zboczoność ż, zbaczanie n, zboczenie n
- czas. zbaczać ndk., zboczyć dk.
- przym. zboczony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. bok[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) slope, dip
- baskijski: (1.1) aldapa, malda
- bułgarski: (1.1) склон m
- esperanto: (1.1) taluso
- kataloński: (1.1) costa ż
- luksemburski: (1.1) Hang m
- niderlandzki: (1.1) helling ż
- niemiecki: (1.1) Hang m, Abhang m
- rosyjski: (1.1) откос m, склон m
- źródła:
- ↑
Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.