Etruska (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɛˈtruska], AS: [etruska]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. etn. przedstawicielka starożytnego ludu zamieszkującego Etrurię w środkowej Italii, wykształconego między XI a IX wiekiem p.n.e.
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. i B. lp od: Etrusk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Etruska Etruski dopełniacz Etruski Etrusek celownik Etrusce Etruskom biernik Etruskę Etruski narzędnik Etruską Etruskami miejscownik Etrusce Etruskach wołacz Etrusko Etruski - (2.1) zob. Etrusk
- przykłady:
- (1.1) Etruski cieszyły się większą swobodą od kobiet w Grecji czy Rzymie, czego przykładem jest prawo uczestniczenia w ucztach u boku mężów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Etruria ż
- forma męska Etrusk m
- przym. etruski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Etrusk
- białoruski: (1.1) этруска ż
- francuski: (1.1) Étrusque ż
- hiszpański: (1.1) etrusca ż
- niemiecki: (1.1) Etruskerin m
- rosyjski: (1.1) этруска ż
- szwedzki: (1.1) etruskiska w
- włoski: (1.1) etrusca ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.