Bielce (język polski)

herb Bielc (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w północnej Mołdawii^[1]; zob. też Bielce w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Bielce
dopełniacz	Bielc / Bielec
celownik	Bielcom
biernik	Bielce
narzędnik	Bielcami
miejscownik	Bielcach
wołacz	Bielce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) blp być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Bielcach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Bielc • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Bielc • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Bielc • mieszkaniec / mieszkanka Bielc • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Bielcach • pochodzić z Bielc • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Bielc

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bielecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Бельцы
• rumuński: (1.1) Bălți
• ukraiński: (1.1) Бєльці

źródła: