רבֿ (jidysz)

(1.1) רבֿ

transliteracja:

YIVO: rv; polska: rw

transkrypcja:

YIVO: lp rov, lm rabonim; polska: lp row, lm rabonim

wymowa:

IPA: /ˈʀɔv/, lm /ʀaˈbɔnim/; IPA: [ˈʀɔv], lm [ʀaˈbɔnɪm]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) żyd. rel. rabin ortodoksyjny

(1.2) pot. herszt, przywódca bandy złodziei^[1]

odmiana:

(1.1-2) lp רבֿ; lm רבנים

przykłady:

(1.1) אין וואַרשע איז ער געווען גאַנץ פֿרעמד צווישן זײַנע חבֿרים: זײַן טאַטע איז געווען אַ רבֿ, בעת אַנדערע פֿאָטערס האָבן געהאַט ראַיעלע פּרנסות.‏ → W Warszawie był całkiem obcy wśród swoich towarzyszy: jego tata był rabinem, podczas gdy inni ojcowie mieli porządne źródła dochodów^[2].

(1.1) ערשט נישט לאַנג קומט מיר אָן אַ בריוו פֿון אַ ישיבֿה פֿון ירושלים. אַ שיינער בריוו, מיט אַ מגן־דוד, מיט אַ שטעמפּל און מיט חתימות פֿון רבנים.‏ → Właśnie niedawno przychodzi do mnie list z jesziwy w Jerozolimie. Piękny list, z gwiazdą Dawida, z pieczęcią i z podpisami rabinów^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. רבי, רבילע, רביניו, רביצין, רבנות, רבישאַפֿט, רביסטווע

zdrobn. רבֿל

przym. רבייִש, רביש, רבניש

wykrz. רבותי, רבותים

grzecz. רב, רבי, רבנו

związki frazeologiczne:

הערן ווי דעם רבֿ → puszczać mimo uszu, nie zwracać uwagi

שלעפּן צום רבֿ → podawać do sądu, pozywać do sądu rabinackiego

ניט גיין צום רבֿ → dogadać się, dojść do porozumienia

etymologia:

hebr. רב (raw)

uwagi:

por. רב • רבי • ראַבינער

źródła: