świtanie (język polski)
świtanie (1.2)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od świtać
- (1.2) zob. świt
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik świtanie dopełniacz świtania celownik świtaniu biernik świtanie narzędnik świtaniem miejscownik świtaniu wołacz świtanie - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik świtanie świtania dopełniacz świtania świtań celownik świtaniu świtaniom biernik świtanie świtania narzędnik świtaniem świtaniami miejscownik świtaniu świtaniach wołacz świtanie świtania - przykłady:
- (1.2) Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu • albo do rosy, która prędko znika.[1]
- (1.2) I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) o / na świtaniu • przed świtaniem
- synonimy:
- (1.2) świt, brzask, jutrzenka
- antonimy:
- (1.1) nieświtanie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. świt n, Świteź ż, świtezianka ż, świtówka ż, przedświt m, zaświtanie n
- czas. świtać ndk., zaświtać dk.
- przym. świtowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. świtać < pol. świt
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: świt
- węgierski: (1.1) hajnalodás
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.