śpiewnik (język polski)

śpiewnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɕpʲjɛvʲɲik], AS: [śpʹi ̯evʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książka, książeczka lub zeszyt z tekstami, czasem też nutami, piosenek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śpiewnik	śpiewniki
dopełniacz	śpiewnika	śpiewników
celownik	śpiewnikowi	śpiewnikom
biernik	śpiewnik	śpiewniki
narzędnik	śpiewnikiem	śpiewnikami
miejscownik	śpiewniku	śpiewnikach
wołacz	śpiewniku	śpiewniki

przykłady:

(1.1) Zawsze w góry zabieram swój stary, harcerski śpiewnik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. piosennik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. śpiew m, śpiewanie n, śpiewak m, śpiewaczka ż, przyśpiewka ż, zaśpiew m

zdrobn. śpiewniczek m

czas. śpiewać, zaśpiewać, podśpiewywać, wyśpiewać, odśpiewać, przyśpiewywać, prześpiewać

przym. śpiewny, śpiewaczy, śpiewnikowy

przysł. śpiewnie, śpiewająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. śpiew + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) song-book
• baskijski: (1.1) kantutegi
• białoruski: (1.1) спеўнік m
• duński: (1.1) sangbog w
• esperanto: (1.1) kantolibro, kantaro
• estoński: (1.1) lauluraamat
• fiński: (1.1) laulukirja
• francuski: (1.1) chansonnier m, recueil m de chansons, livre m de cantiques
• hindi: (1.1) गीतपुस्तिका ż
• hiszpański: (1.1) cancionero m
• japoński: (1.1) 唱歌集 (しょうかしゅう, shōkashū), 歌集 (かしゅう, kashū)
• jidysz: (1.1) געזאַנגבוך n (gezangbuch), לידערבוך n (liderbuch)
• kaszubski: (1.1) spiéwnik m, piesnik m
• kazachski: (1.1) әндерінің жинағы
• khmerski: (1.1) សៀវភៅចម្រៀង
• koreański: (1.1) 노래책
• niemiecki: (1.1) Liederbuch n, (kościelny) Gesangbuch n
• rosyjski: (1.1) песенник m
• tajski: (1.1) หนังสือเพลง
• węgierski: (1.1) dalkönyv, daloskönyv, énekeskönyv, nótáskönyv
• włoski: (1.1) canzoniere m, cantorino m

źródła: