ć (język polski)

Ćć
wielka i mała litera ć (1.1)
wymowa:
‹cie›, IPA: [ʨ̑ɛ], AS: [će], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. piąta litera polskiego alfabetu
odmiana:
(1) nieodm.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) c
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) zmiękczenie litery c
uwagi:
(1.1) zobacz też: aAąĄbBcCćĆdDeEęĘfFgGhHiIjJkKlLłŁmMnNńŃoOóÓpP(q)(Q)rRsSśŚtTuU(v)(V)wW(x)(X)yYzZźŹżŻ
(1.1) przed samogłoskami zapisywana jako dwuznak ci (np. złość → złości)
tłumaczenia:
  • polski język migowy:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.