Ć (język polski)

wymowa:

‹cie›, IPA: [ʨ̑ɛ], AS: [će], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. majuskuła piątej litery alfabetu

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: a • A • ą • Ą • b • B • c • C • ć • Ć • d • D • e • E • ę • Ę • f • F • g • G • h • H • i • I • j • J • k • K • l • L • ł • Ł • m • M • n • N • ń • Ń • o • O • ó • Ó • p • P • (q) • (Q) • r • R • s • S • ś • Ś • t • T • u • U • (v) • (V) • w • W • (x) • (X) • y • Y • z • Z • ź • Ź • ż • Ż

tłumaczenia:

• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) z ruchem ręki w dół, w zapisie SignWriting:

źródła: