zawieszenie broni (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌzavʲjɛˈʃɛ̃ɲɛ ˈbrɔ̃ɲi], AS: [zavʹi ̯ešẽńe brõńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki
- (1.1) umówione zaprzestanie walk przez wszystkie strony na wszystkich frontach; zob. też zawieszenie broni w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek rządu,
przypadek liczba pojedyncza mianownik zawieszenie broni dopełniacz zawieszenia broni celownik zawieszeniu broni biernik zawieszenie broni narzędnik zawieszeniem broni miejscownik zawieszeniu broni wołacz zawieszenie broni - przykłady:
- (1.1) Umysły, trzeźwiej zapatrujące się na rzeczy, uważały pokój amieński jedynie za zawieszenie broni[1].
- (1.1) Rebelianci zgodzili się na zawieszenie broni, podczas gdy toczyły się rozmowy pokojowe.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rozejm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zawieszenie broni nie oznacza pokoju, lecz jedynie przerwanie walk, które może być tylko tymczasowe, ale może również być zapowiedzią pokoju.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) armistice, ceasefire
- arabski: (1.1) وقف إطلاق نار m
- duński: (1.1) våbenhvile w, våbenstilstand w
- fiński: (1.1) aselepo
- francuski: (1.1) trêve ż, armistice m
- hiszpański: (1.1) tregua ż, armisticio m
- interlingua: (1.1) tregua, armistitio
- niemiecki: (1.1) Waffenstillstand m
- norweski (bokmål): (1.1) våpenhvile ż/m
- norweski (nynorsk): (1.1) våpenkvile ż, våpenkvild ż
- nowogrecki: (1.1) ανακωχή ż, εκεχειρία ż
- rosyjski: (1.1) перемирие n
- szwedzki: (1.1) stillestånd n
- źródła:
- ↑ Karol Lewald, Historya XIX wieku na podstawie źródeł i najnowszych opracowań, s. 41, nakład „Prawdy”, Warszawa 1888.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.