wyrzec (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) daw. rzec, powiedzieć, wyrazić coś słowami

czasownik zwrotny wyrzec się

(2.1) wyprzeć się czegoś lub kogoś
(2.2) zrezygnować z czegoś
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja Vc
(2.1-2) [2] koniugacja Vc
przykłady:
(1.1) Żydzi w Polsce pod względem wiary nie jednolici. Dzielą się na wiele sekt, tak, że trudno jest wyrzec którzy właściwie ortodoxami[3].
(2.1) On wyrzekł się luteranizmu i został katolikiem.
(2.2) Ponowoczesność stała się źródłem cierpień, człowiek zawarł kompromiswyrzekł się szczęścia na rzecz poczucia bezpieczeństwa[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyrzeczenie n
czas. rzec
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rzec
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wyrzec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wyrzec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Agaton Giller, Historja powstania narodu polskiego w 1861-1864 r., tom 3, Księgarnia Luxemburgska, Paryż 1870, str. 178.
  4. Martin Rehkopp, Polska 4:6 Niemcy, str. 74.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.