wylegiwać (język polski)

oni wylegują się (3.1)
wymowa:
IPA: [ˌvɨlɛˈɟivaʨ̑], AS: [vyleǵivać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyleżeć)

(1.1) zob. wyleżeć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) daw. wylegiwać się[1]

czasownik zwrotny niedokonany wylegiwać się (dk. wyleżeć się)

(3.1) spędzać czas na bezczynnym leżeniu, często dla przyjemności lub z lenistwa
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIIb
(2.1) koniugacja VIIIb
(3.1) koniugacja VIIIb
przykłady:
(3.1) I już muszę wstać, bo nie umiem tak leżeć bezczynnie i się wylegiwać, od razu muszę coś robić i żyć[2].
składnia:
kolokacje:
(3.1) wylegiwać się w łóżku • wylegiwać się na plaży / trawie
synonimy:
(3.1) daw. wylegać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wylegiwanie n, wyleżenie n, legowisko n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wyleżeć
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wylegiwać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Christian Skrzyposzek, Wolna Trybuna, 1985, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.