wileński (język polski)
wileński (1.1) cmentarz
- wymowa:
- IPA: [vʲiˈlɛ̃j̃sʲci], AS: [vʹilẽĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) odnoszący się do Wilna lub Wileńszczyzny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wileński wileńska wileńskie wileńscy wileńskie dopełniacz wileńskiego wileńskiej wileńskiego wileńskich celownik wileńskiemu wileńskiej wileńskiemu wileńskim biernik wileńskiego wileński wileńską wileńskie wileńskich wileńskie narzędnik wileńskim wileńską wileńskim wileńskimi miejscownik wileńskim wileńskiej wileńskim wileńskich wołacz wileński wileńska wileńskie wileńscy wileńskie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Wzorem polskim wprowadzono na Litwie właściwej podział administracyjny, ustanawiając dwa województwa - wileńskie i trockie - oraz dwie takie same kasztelanie[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uniwersytet wileński • województwo wileńskie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) litewski
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wilno n, Wileńszczyzna ż, wilnianin m, wilnianka ż, Wilniuk m, wilniuk m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) vilniustar
- białoruski: (1.1) віленскі, вільнюскі
- bułgarski: (1.1) вилнюски
- litewski: (1.1) vilnietiškas
- rosyjski: (1.1) вильнюсский, виленский
- słowacki: (1.1) vilniusky
- ukraiński: (1.1) вільнюський
- źródła:
- ↑ Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, Alicja Dybowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.