wilnianin (język polski)

wymowa:
IPA: [vʲilʲˈɲä̃ɲĩn], AS: [vʹilʹńä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Wilna[1]
(1.2) osoba pochodząca z Wilna, urodzona w Wilnie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Mam na imię Vytautas, jestem wilnianinem, wykładam na uniwersytecie.
(1.2) Ojciec i rodzina z jego strony byli wilnianami z dziada pradziada.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitny / znany wilnianin • szanowni / drodzy wilnianie!
(1.2) rodowity wilnianin • wilnianin z krwi i kości / od urodzenia / z dziada pradziada
synonimy:
(1.2) pot. wilniuk
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mieszkaniec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wilno n, Wileńszczyzna ż, wilniuk m, Wilnianin m, Wilnianka ż
forma żeńska wilnianka ż
przym. wileński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 25.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wilnianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.