wiatraczek (język polski)

wiatraczek (1.2) z plastiku

wiatraczek (1.3) komputerowy

wymowa:

IPA: [vʲjaˈtraʧ̑ɛk], AS: [vʹi ̯atraček], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od wiatrak

(1.2) zabawka przypominająca kształtem skrzydła wiatraka lub poruszająca się tak jak one; zob. też wiatraczek w Wikipedii

(1.3) mały wentylator

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiatraczek	wiatraczki
dopełniacz	wiatraczka	wiatraczków
celownik	wiatraczkowi	wiatraczkom
biernik	wiatraczek	wiatraczki
narzędnik	wiatraczkiem	wiatraczkami
miejscownik	wiatraczku	wiatraczkach
wołacz	wiatraczku	wiatraczki

przykłady:

(1.1) Potem wystrugał sobie kolumnę; próbował, obciosywał, ustawiał, aż nareszcie wybudował mały wiatraczek, który na wietrze obracał mu się tak, jak tamten za Wisłą.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) zabawka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiatr m, wietrzyk m, wiatrak m

przym. wiatrowy, wiatraczny, wiatrakowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: wiatrak

• angielski: (1.2) amer. pinwheel, bryt. windmill
• hiszpański: (1.2) molinete m
• niemiecki: (1.2) Windrädchen n
• nowogrecki: (1.2) φουρφούρι n
• turecki: (1.2) rüzgar gülü
• włoski: (1.2) girandola ż

źródła: