uroczysko (język polski)
uroczysko (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌurɔˈʧ̑ɨskɔ], AS: [uročysko], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. trudno dostępny, odludny, bagnisty, mroczny i nieco tajemniczy obszar w lesie; zob. też uroczysko w Wikipedii
- (1.2) część terenu otoczona naturalnymi granicami, wyodrębniona za pomocą nazwy topograficznej[1]
- (1.3) hist. etn. u dawnych Słowian: miejsce kultu bóstwa, ważnych narad czy sądów lub siedziba złych duchów, zwykle znajdujące się w głębi puszczy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik uroczysko uroczyska dopełniacz uroczyska uroczysk celownik uroczysku uroczyskom biernik uroczysko uroczyska narzędnik uroczyskiem uroczyskami miejscownik uroczysku uroczyskach wołacz uroczysko uroczyska - przykłady:
- (1.1) Motłoch utopił starą wiedźmę w bagienku na uroczysku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. urok m uroczenie n
- czas. uroczyć ndk., zauroczyć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.