ululatus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) w wielkim smutku: krzyk, zawodzenie, wycie[1]
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja IV),
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ululatus ululatūs dopełniacz ululatūs ululatuum celownik ululatuī ululatibus biernik ululatum ululatūs ablatyw ululatū ululatibus wołacz ululatus ululatūs - przykłady:
- (1.1) Vox in Rama audita est ploratus, et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et noluit conosolari, quia non sunt[2]. → Głos słyszano w Ramie, płacz i krzyk wielki; Rachel płacząca synów swoich, i nie chciała dać się pocieszyć, bo ich nie ma[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. ululo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „ululatus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879. - ↑ Wulgata Klementyńska, Mt 2, 18
- ↑ przekład ks. Jakuba Wujka
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.