uczenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [uˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [učẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) przekazywanie innym wiedzy
przysłówek
- (2.1) w sposób uczony
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik uczenie dopełniacz uczenia celownik uczeniu biernik uczenie narzędnik uczeniem miejscownik uczeniu wołacz uczenie - przykłady:
- (1.1) Pan Ireneusz to stary belfer, uczenie jest pasją jego życia.
- (2.1) Przemawiał zbyt uczenie, połowa go nie zrozumiała.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) nauczanie
- (2.1) mądrze, naukowo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. uczelnia ż, uczona ż, nauka ż, nauczyciel mos, nauczycielka ż, uczeń mos, uczony mos
- czas. uczyć ndk., uczyć się ndk.
- przym. uczony, wyuczalny, uczniowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) teaching; (2.1) learnedly
- arabski: (1.1) تعلم
- chiński standardowy: (1.1) 学习 (xuéxí)
- łaciński: (2.1) erudite
- niemiecki: (1.1) Unterrichten n, Lehren n; (2.1) gebildet, gelehrt
- sanskryt: (1.1) आभिजात्य
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.