trzepak (język polski)
trzepak (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈṭʃɛpak], AS: [ṭšepak], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) konstrukcja składająca się z dwóch słupków z poprzeczką, służąca do przewieszania dywanów i innych rzeczy trzepanych z kurzu; zob. też trzepak w Wikipedii
- (1.2) gw. (Kresy) trzepaczka[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pot. o człowieku szybko mówiącym lub roztrzepanym, zakręconym
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trzepak trzepaki dopełniacz trzepaka trzepaków celownik trzepakowi trzepakom biernik trzepak trzepaki narzędnik trzepakiem trzepakami miejscownik trzepaku trzepakach wołacz trzepaku trzepaki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trzepak trzepaki dopełniacz trzepaka trzepaków celownik trzepakowi trzepakom biernik trzepaka trzepaków / trzepaki[2] narzędnik trzepakiem trzepakami miejscownik trzepaku trzepakach wołacz trzepaku trzepaki - przykłady:
- (1.1) Anka jest na podwórku, robi fikołki na trzepaku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. klopsztanga, reg. pozn. sztender
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trzepacz mos/mrz, trzepaczka ż, trzepanie n, zatrzepanie n, trzepot m, trzepotanie n, zatrzepotanie n, wytrzepywanie n, wytrzepanie n, wytrzepotanie n, trzepotliwość ż
- czas. trzepać ndk., zatrzepać dk., trzepotać ndk., zatrzepotać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., wytrzepotać dk.
- przym. trzepotliwy, trzepakowy
- przysł. trzepotliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) pol. trzepać + -ak[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trzepaczka
- angielski: (1.1) carpet hanger, carpet beating rack, carpet beating stand
- czeski: (1.1) klepadlo
- niemiecki: (1.1) Teppichstange, Klopfstange
- źródła:
- 1 2 Anna Kostecka-Sadowa, Wybrane tendencje słowotwórcze w polszczyźnie południowokresowej na przykładzie Mościc i okolic. (Uwagi o zjawiskach słowotwórczych w języku południowokresowych Polaków), „Socjolingwistyka”, t. XXVII, s. 155.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.