truć dupę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtruʥ̑ ˈdupɛ], AS: [truʒ́ dupe], zjawiska fonetyczne: denazal.• udźw. międzywyr.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) wulg. przeszkadzać komuś, ciągle o czymś mówiąc, natrętnie zajmować czyjąś uwagę^[1]

odmiana:

(1.1) zob. truć, „dupę” nieodm. (w formach zaprzeczonych – „dupy”)

przykłady:

(1.1) Co myślicie o dziewczynie, która ciągle truje dupę swojemu byłemu?^[2]

składnia:

(1.1) truć + C. (komuś) + dupę + N. (czymś) • truć + C. (komuś) + dupę, + że…

kolokacje:

(1.1) truć dupę pierdołami / głupotami / bzdetami / bzdurami

synonimy:

(1.1) wulg. zawracać dupę; pot. truć tyłek, truć głowę, zawracać tyłek, zawracać głowę, zawracać gitarę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

źródła: