truć

truć (język polski)

czasownik przechodni niedokonany (dk. otruć, zatruć)

czasownik przechodni niedokonany (dk. struć, zatruć)

czasownik nieprzechodni niedokonany

czasownik zwrotny niedokonany truć się (dk. otruć się, zatruć się)

czasownik zwrotny niedokonany truć się (dk. struć się, zatruć się)

(5.1) przyjmować niewłaściwy pokarm, szkodząc zdrowiu; (5.2) pot. ulegać złym przemyśleniom
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) niszczyć, uśmiercać, zatruwać; (2.1) zatruwać; (2.2) zanieczyszczać, zatruwać; (2.3) dręczyć, martwić, niepokoić, przygnębiać, trapić, zatruwać; (3.1) gadać, ględzić, nawijać, zrzędzić; (4.1) zatruwać się; (5.2) gnębić się, martwić się, niepokoić się, zadręczać się, zatruwać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. trujak mzw, truciciel m, trucie n, trucizna ż, trutka ż; przym. trujący; przysł. trująco; czas. otruć, wytruwać
związki frazeologiczne:: (3.1) truć dupę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) poison; (2.3) poison; (3.1) prattle; (4.1) poison oneself, take poison; (5.2) worry
białoruski: (1.1) атручваць
chorwacki: (3.1) tupiti
francuski: (1.1) empoisonner; (3.1) bavarder; (4.1) s'empoisonner
hiszpański: (1.1) envenenar, intoxicar; (3.1) fastidiar, hacer la puñeta; (4.1) envenenarse, tomar veneno
kaszubski: (1.1) trëc; (2.1) trëc; (2.2) trëc; (4.1) trëc sã; (5.1) trëc sã; (5.2) jiscëc sã, jadłobic sã, żgrzéc sã
kataloński: (1.1) enverinar
kornijski: (1.1) venimya; (2.1) venimya
niemiecki: (1.1) vergiften; (2.3) besorgt machen; (3.1) quatschen, herumnörgeln, nörgeln; (4.1) sich vergiften; (5.2) sich grämen
włoski: (1.1) avvelenare; (3.1) rompere le scatole; (4.1) avvelenarsi

↑ Mikołaj Rudnicki, Juliusz Zborowski, Z dziejów polskich wyrazów i zwrotów, „Język Polski” nr 7/1913, s. 216.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.