zawracać głowę (język polski)

wymowa:

IPA: [zaˈvraʦ̑aʥ̑ ˈɡwɔvɛ], AS: [zavracaʒ́ gu̯ove], zjawiska fonetyczne: denazal.• udźw. międzywyr.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa nieprzechodnia

(1.1) pot. niepotrzebnie zajmować kogoś swoimi sprawami lub problemami, przeszkadzać, być natrętnym lub nie dawać spokoju

odmiana:

(1.1) zob. zawracać, „głowę” nieodm. (w formach zaprzeczonych – „głowy”)

przykłady:

(1.1) Nie zawracaj mi teraz głowy, przecież widzisz, że jestem zajęta.

składnia:

(1.1) zawracać + C. (komuś) + głowę

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. zawracać gitarę, truć głowę; wulg. zawracać dupę, truć dupę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zawracanie głowy n

czas. zawracać sobie głowę ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bother, pester, bug
• białoruski: (1.1) круціць галаву
• jidysz: (1.1) האַקן אַ טשײַניק (hakn a czajnik)
• kataloński: (1.1) amoïnar
• niemiecki: (1.1) lästig fallen, auf den Wecker gehen
• ukraiński: (1.1) дури́ти го́лову
• włoski: (1.1) rompere l'anima

źródła: