tragik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtraɟik] AS: [traǵik]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) teatr. aktor grający role tragiczne
- (1.2) liter. teatr. osoba pisząca tragedie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tragik tragicy dopełniacz tragika tragików celownik tragikowi tragikom biernik tragika tragików narzędnik tragikiem tragikami miejscownik tragiku tragikach wołacz tragiku tragicy depr. M. i W. lm: (te) tragiki - przykłady:
- (1.2) Bolesne oczarowanie, jakie daje nam odczytanie na nowo wielkich tragików, bierze się stąd, że ich bohaterowie, mogąc uniknąć straszliwego losu, przez słabość albo zaślepienie nie widzą, jakiemu przeznaczeniu wychodzą naprzeciw, i rzucają się w przepaść, którą wykopali własnymi rękami[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) tragediopisarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) aktor
- (1.2) dramatopisarz, dramaturg
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tragizm m, tragedia ż, tragiczność ż
- forma żeńska tragiczka
- przym. tragediowy, tragiczny
- przysł. tragicznie
- czas. tragizować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. tragicus < gr. τραγικός (tragikós)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tragedian; (1.2) tragedian
- francuski: (1.1) tragédien m
- hiszpański: (1.1) trágico m; (1.2) trágico m
- litewski: (1.1) tragikas m; (1.2) tragikas m
- niemiecki: (1.1) Tragöde m
- źródła:
- ↑ Adam Szymanowski, Czy komputer pożre książkę, „Gazeta Wyborcza”, 1996-02-24, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „tragik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
tragik (język azerski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
tragik (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.