tragarz (język polski)

tragarz (1.1)
tragarz (1.1)
nepalscy tragarze (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, której profesją jest noszenie lub ręczne przewożenie, np. towarów, ciężkiego ekwipunku, lektyki
(1.2) turyst. uczestnik wyprawy wysokogórskiej lub podróżniczej wynajęty do noszenia ekwipunku

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) reg. bud. gruba belka stropowa biegnąca wzdłuż całej powały
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) st.pol. dźwigoń
(2.1) dźwigar, sosrąb, sosręb, siestrzan, siostrzan
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) belka stropowa
hiponimy:
(1.1) kulis, bagażowy, sztauer, nosiwoda
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) od śwn. trager (od tego również współcz. niem. Träger)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tragarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „tragarz” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 202.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.