tentator (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) kusiciel (diabeł)[1]
- odmiana:
- (1.1) tentātor, tentātōris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tentātōr tentātōrēs dopełniacz tentātōris tentātōrum celownik tentātōrī tentātōribus biernik tentātōrem tentātōrēs ablatyw tentātōre tentātōribus wołacz tentātōr tentātōrēs - przykłady:
- (1.1) Et accedens tentator dixit ei: Si Filius Dei es, dic ut lapides isti panes fiant[2]. → I przystąpiwszy kusiciel, rzekł Mu: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem[3]. (Mt 4, 3)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tentatio ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „tentator” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879. - ↑ Wulgata Klementyńska, Mt 4, 3
- ↑ przekład ks. Jakuba Wujka
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.