tarczyca (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. gruczoł kręgowców, wydzielający hormony mające ważną rolę w regulowaniu przemiany materii; zob. też tarczyca w Wikipedii
(1.2) bot. roślina z rodziny jasnotowatych; zob. też tarczyca (roślina) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jod gromadzi się w tarczycy, gdzie jest wykorzystywany do produkcji hormonów regulujących przemiany metaboliczne w organizmie. Niedobór jodu w pożywieniu przyczynia się do niedoczynności tarczycy[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) złe / dobre funkcjonowanie tarczycy • niedoczynność tarczycy • nadczynność tarczycy • powiększona tarczyca • gruczoł tarczycy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. tarczycowy
rzecz. tarczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. tarcza[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
źródła:
  1. Joanna Dylewska-Grzelakowska, Kosmetyka stosowana, s. 146.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tarczyca” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.