tarczownik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. hist. we wczesnej monarchii piastowskiej: podstawowy żołnierz piechoty, uzbrojony we włócznię, topór oraz tarczę
- (1.2) wojsk. hist. piechur osłaniający swą tarczą innych żołnierzy
- (1.3) daw. rzemieślnik, wyrabiający tarcze[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tarczownik tarczownicy dopełniacz tarczownika tarczowników celownik tarczownikowi tarczownikom biernik tarczownika tarczowników narzędnik tarczownikiem tarczownikami miejscownik tarczowniku tarczownikach wołacz tarczowniku tarczownicy depr. M. i W. lm: (te) tarczowniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-3) war. tarcznik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tarcza ż
- przym. tarczowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) shield bearer, esquire
- hiszpański: (1.2) escudero; (1.3) escudero
- łaciński: (1.2) armiger
- źródła:
- ↑
Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.