tafta (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtafta], AS: [tafta]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) włók. gęsta, nieco sztywna, szeleszcząca tkanina jedwabna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tafta tafty dopełniacz tafty taft celownik tafcie taftom biernik taftę tafty narzędnik taftą taftami miejscownik tafcie taftach wołacz tafto tafty - przykłady:
- (1.1) Podczas kolacji, jak wymaga tego gościnność, krążyła od stolika do stolika, od gościa do gościa, z każdym zamieniała kilka słów, zgrabna, prosto od fryzjera, z wielkim kwiatem z tafty w butonierce.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. taftowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. taffetas[2] < wł. taffeta < pers. تافته
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) taffeta
- bułgarski: (1.1) тафта ż
- esperanto: (1.1) tafto
- francuski: (1.1) taffetas m
- niemiecki: (1.1) Taft m
- źródła:
- ↑ Daniel Passent, Choroba dyplomatyczna
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.