szczęściarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʃʧ̑ɛ̃w̃ɕʨ̑aʃ], AS: [ščẽũ̯śćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba, której sprzyja szczęście w życiu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szczęściarz szczęściarze dopełniacz szczęściarza szczęściarzy[1] celownik szczęściarzowi szczęściarzom biernik szczęściarza szczęściarzy narzędnik szczęściarzem szczęściarzami miejscownik szczęściarzu szczęściarzach wołacz szczęściarzu szczęściarze - przykłady:
- (1.1) Wczoraj jakiś szczęściarz wygrał na loterii główną wygraną.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dziecko szczęścia, farciarz, szczęśliwiec, ulubieniec bogów, ulubieniec fortuny, urodzony pod szczęśliwą gwiazdą, w czepku urodzony, wybraniec losu
- antonimy:
- (1.1) pechowiec, nieszczęśliwiec, nieszczęśnik
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczęście n, szczęśliwiec m, szczęśliwość ż
- forma żeńska szczęściara ż
- czas. szczęścić, szczęścić się ndk., poszczęścić się ndk.
- przym. szczęśliwy
- przysł. szczęśliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lucky man, lucky guy
- bułgarski: (1.1) щастливец m, късметлия m
- francuski: (1.1) veinard, chanceux
- hiszpański: (1.1) afortunado m, suertudo m, potrero m
- niemiecki: (1.1) Glückspilz m, Glückskind n
- nowogrecki: (1.1) κωλόφαρδος
- rosyjski: (1.1) счастливец m
- szwedzki: (1.1) lyckans ost w
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.