superlatyw (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. najwyższy stopień przymiotnika i przysłówka
- (1.2) zob. superlatywy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik superlatyw superlatywy dopełniacz superlatywu superlatywów celownik superlatywowi superlatywom biernik superlatyw superlatywy narzędnik superlatywem superlatywami miejscownik superlatywie superlatywach wołacz superlatywie superlatywy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) stopień najwyższy
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) stopień
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. superlatywizm mrz, superlatywność ż, superlatywy lm nmos
- przym. superlatywny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. superlativus[1]
- uwagi:
- (1.1) inna pisownia superlatiwus, superlativus
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) superlative
- baskijski: (1.1) superlatibo
- chorwacki: (1.1) superlativ
- czeski: (1.1) superlativ m
- duński: (1.1) superlativ
- hiszpański: (1.1) superlativo m
- niderlandzki: (1.1) superlatief m
- niemiecki: (1.1) Superlativ m
- portugalski: (1.1) superlativo m
- rosyjski: (1.1) суперлятив m
- słowacki: (1.1) superlativ m
- słoweński: (1.1) superlativ m
- szwedzki: (1.1) superlativ w
- włoski: (1.1) superlativo m
- źródła:
- ↑
Hasło „superlatyw” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.