stygmatyzacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstɨɡmatɨˈzaʦ̑ʲja], AS: [stygmatyzacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) publiczne potępianie danej osoby lub grupy^[1]

(1.2) proces nadawania, często negatywnych, określeń osobom, grupom lub kategoriom społecznym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stygmatyzacja	stygmatyzacje
dopełniacz	stygmatyzacji	stygmatyzacji / przest. stygmatyzacyj[2]
celownik	stygmatyzacji	stygmatyzacjom
biernik	stygmatyzację	stygmatyzacje
narzędnik	stygmatyzacją	stygmatyzacjami
miejscownik	stygmatyzacji	stygmatyzacjach
wołacz	stygmatyzacjo	stygmatyzacje

przykłady:

(1.1) Stygmatyzacja islamu w rezultacie zamachów terrorystycznych z 11 września 2001, 11 marca 2004, czy 7 lipca 2005 sprawia, że bycie muzułmaninem w Europie (czy szerzej – na Zachodzie) nie jest rzeczą łatwą^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) odrzucanie, nękanie

(1.2) naznaczanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stygmat m, stygmatyzm m, stygmatyk m, stygmatyczka ż

czas. stygmatyzować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) social stigma
• duński: (1.2) stigmatisering w
• francuski: (1.1) stigmatisation ż; (1.2) stigmatisation ż
• niemiecki: (1.2) Stigmatisierung ż
• serbski: (1.1) стигматизација ż; (1.2) стигматизација ż
• włoski: (1.1) stigmatizzazione ż; (1.2) stigmatizzazione ż

źródła: