strzemiączko (język polski)

wymowa:

IPA: [sṭʃɛ̃ˈmʲjɔ̃n͇ʧ̑kɔ], AS: [sṭšẽmʹi ̯õṇčko], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ą • i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. pasek, taśma lub gumka u dołu spodni, zakładane pod stopę, zapobiegające podciąganiu się nogawki w górę

(1.2) anat. kosteczka słuchowa znajdujących się w uchu środkowym człowieka i ssaków; zob. też strzemiączko w Wikipedii

(1.3) ogrod. narzędzie ogrodnicze w kształcie małego strzemienia osadzonego na długim trzonku, służące do spulchniania gleby i pielenia chwastów

odmiana:

przykłady:

(1.2) Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowych – młoteczek, kowadełko i strzemiączko – przekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.2) ucho

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strzemię n

przym. strzemiączkowy, strzemienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.2) estribu
• duński: (1.2) stigbøjle w
• hiszpański: (1.1) estribo m
• łaciński: (1.1) stapes
• niemiecki: (1.2) Steigbügel m
• nowogrecki: (1.1) αναβολέας m
• rosyjski: (1.2) стремя n
• słowacki: (1.2) strmienok m

źródła: