ucho wewnętrzne (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈuxɔ vɛvˈnɛ̃nṭʃnɛ], AS: [uχo vevnẽnṭšne], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki
- (1.1) anat. część ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi; zob. też ucho wewnętrzne w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ucho wewnętrzne uszy wewnętrzne dopełniacz ucha wewnętrznego uszu wewnętrznych celownik uchu wewnętrznemu uszom wewnętrznym biernik ucho wewnętrzne uszy wewnętrzne narzędnik uchem wewnętrznnym uszami wewnętrznymi miejscownik uchu wewnętrznym uszach wewnętrznych wołacz ucho wewnętrzne uszy wewnętrzne - przykłady:
- (1.1) Narząd słuchu człowieka składa się z trzech zasadniczych części: ucha zewnętrznego, ucha środkowego i ucha wewnętrznego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) błędnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) ucho
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. ucho + wewnętrzny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) inner ear
- duński: (1.1) indre øre n
- francuski: (1.1) oreille interne
- hiszpański: (1.1) oído interno m
- kazachski: (1.1) ішкі құлақ
- łaciński: (1.1) auris interna ż
- niemiecki: (1.1) Innenohr n
- nowogrecki: (1.1) έσω ους n
- perski: (1.1) گوش داخلی
- węgierski: (1.1) belső fül
- włoski: (1.1) orecchio interno m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.