błędnik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. część wewnętrzna ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi; zob. też błędnik (anatomia) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik błędnik błędniki dopełniacz błędnika błędników celownik błędnikowi błędnikom biernik błędnik błędniki narzędnik błędnikiem błędnikami miejscownik błędniku błędnikach wołacz błędniku błędniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) błędnik kostny / błoniasty • choroba / zaburzenia błędnika • zapalenie błędnika
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) labyrinth
- czeski: (1.1) labyrint m
- duński: (1.1) labyrint w
- hiszpański: (1.1) laberinto m
- irlandzki: (1.1) lúbra m
- niemiecki: (1.1) Labyrinth n
- nowogrecki: (1.1) λαβύρινθος m
- portugalski: (1.1) labirinto m
- włoski: (1.1) labirinto m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.