startować (język polski)

rakieta startuje (1.3)
samolot startuje (1.3)
wymowa:
IPA: [starˈtɔvaʨ̑], AS: [startovać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) rozpoczynać bieg, wyścig lub inną konkurencję sportową[1]
(1.2) stawać do zawodów, wyborów[1]
(1.3) o statku latającym lub pilocie: rozpoczynać lot[1]
(1.4) rozpoczynać jakąś działalność[1]
(1.5) o samolocie, helikopterze, statku kosmicznym, itp. wznosić się do lotu
(1.6) pot. o jakiejś działalności: rozpoczynać się
odmiana:
(1.1-6) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Zawodnik startuje z numerem ósmym.
(1.2) PJKM startowała w wyborach parlamentarnych w 2005
(1.5) Samoloty lecące nad halą startowały z szybkością ponaddźwiękową, co powodowało silne grzmoty[2].
(1.6) Akcja startuje pierwszego czerwca.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) finiszować
(1.3) lądować
(1.4) kończyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. start m, startówka ż, startowy m, startowanie n
czas. wystartować dk.
przym. startowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „startować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Bolesław Potyrała, Robert Fudali, Od zwycięstwa do upadku. Siły zbrojne Związku Radzieckiego w latach 1945-1991, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.