wyścig (język polski)
wyścig (1.1)
wyścig (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈvɨɕʨ̑ik], AS: [vyśćik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) sport. zawody, w których usiłuje się wyprzedzić pozostałych zawodników, stara się być szybszym od nich; zob. też wyścig w Wikipedii
- (1.2) staranie się być lepszym od innych w jakiejś dziedzinie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wyścig wyścigi dopełniacz wyścigu wyścigów celownik wyścigowi wyścigom biernik wyścig wyścigi narzędnik wyścigiem wyścigami miejscownik wyścigu wyścigach wołacz wyścigu wyścigi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wyścig w workach
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wyścigowiec m, wyścigówka ż, wyścigi nmos
- przym. wyścigowy
- czas. ścigać
- związki frazeologiczne:
- na wyścigi • wyścig szczurów • wyścig zbrojeń
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też wyścig (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) race
- arabski: (1.1) سباق
- baskijski: (1.1) lasterketa
- bułgarski: (1.1) надбягване n
- czeski: (1.1) dostih m
- duński: (1.1) løb n, kapløb n, væddeløb n; (1.2) løb n
- esperanto: (1.1) vetkuro
- hiszpański: (1.1) carrera ż; (1.2) carrera ż
- kataloński: (1.1) cursa ż
- niemiecki: (1.1) Wettlauf m; (1.2) Wettlauf m
- rosyjski: (1.1) гонка ż; (1.2) гонка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.