starofrancuski (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌstarɔfrãnˈʦ̑usʲci], AS: [starofrãncusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. język z grupy romańskiej używany w średniowieczu w północnej części dzisiejszej Francji, a także części Szwajcarii i Belgii; zob. też język starofrancuski w Wikipedii
przymiotnik
- (2.1) żyjący/mający miejsce w dawnej Francji lub pochodzący/wywodzący się z niej
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik starofrancuski dopełniacz starofrancuskiego celownik starofrancuskiemu biernik starofrancuski narzędnik starofrancuskim miejscownik starofrancuskim wołacz starofrancuski - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik starofrancuski starofrancuska starofrancuskie starofrancuscy starofrancuskie dopełniacz starofrancuskiego starofrancuskiej starofrancuskiego starofrancuskich celownik starofrancuskiemu starofrancuskiej starofrancuskiemu starofrancuskim biernik starofrancuskiego starofrancuski starofrancuską starofrancuskie starofrancuskich starofrancuskie narzędnik starofrancuskim starofrancuską starofrancuskim starofrancuskimi miejscownik starofrancuskim starofrancuskiej starofrancuskim starofrancuskich wołacz starofrancuski starofrancuska starofrancuskie starofrancuscy starofrancuskie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Old French
- francuski: (1.1) ancien français m, vieux français m
- kataloński: (1.1) francès antic m
- niemiecki: (1.1) Altfranzösisch n, Altfranzösische n; (2.1) altfranzösisch
- portugalski: (1.1) francês antigo m
- szwedzki: (2.1) fornfransk
- włoski: (1.1) antico francese m, francese antico m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.